Η εποχή που επικρατεί απαιτεί από τις επιχειρήσεις και τις εταιρείες που «σέβονται τον εαυτό τους» να επικεντρωθούν στην ανάπτυξη της ηγεσίας με σκοπό την ανάπτυξη του ανταγωνιστικού τους πλεονεκτήματος, την στρατηγική αλλαγή αλλά και την κερδοφορία. Με μια γρήγορη ιστορική ανασκόπηση, η μορφή της ηγεσίας που έχει επικρατήσει ανά τις δεκαετίες έχει αλλάξει πολλά διαφορετικά προφίλ. Τη δεκαετία του 80 επικρατούσε η άποψη ότι ο manager ήταν αυτός που ήταν υπεύθυνος για όλα, τη δεκαετία του 90 έκανε εμφάνιση η τάση της ατομικής ηγεσίας και φτάνουμε στην σημερινή εποχή όπου η ηγεσία του ενός μοιάζει απαρχαιωμένη άποψη και κυριαρχεί η ηγεσία της ομάδας.
Το σύγχρονο μεταβαλλόμενο και πολύπλοκο περιβάλλον εργασίας δημιουργεί αβεβαιότητα και σύνθετα προβλήματα που είναι αδύνατο να αντιμετωπιστούν από ένα άτομο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, όπως επισημαίνουν και μελετητές να επισημαίνουν ότι η ανάπτυξη της στρατηγικής διοίκησης επιχειρήσεων αλλά και του οράματος τους δεν δύναται να επιτευχθεί από τη μονάδα, όσες ικανότητες και αν έχει. Για μια αποτελεσματική αντιμετώπιση των συνεχόμενων αλλαγών είναι αναγκαία η ικανότητα λήψης αποφάσεων σε ολόκληρο τον οργανισμό. Αυτό, έχει ως άμεσο επακόλουθο την απαραίτητη ύπαρξη ηγετικών ικανοτήτων, επιχειρηματικής κρίσης και της δυνατότητας ανάληψης ρίσκου σε όλες τις ιεραρχικές βαθμίδες του οργανισμού.
Ο Steve Jobs είχε πει: « Τα σπουδαία πράγματα στις επιχειρήσεις, δεν γίνονται ποτέ από ένα άτομο, γίνονται από μια ομάδα ανθρώπων. Στη σημερινή εποχή επικρατεί η άποψη ότι ένας ηγέτης δεν μπορεί να ανταπεξέλθει σε όλα και για αυτό η ηγεσία έχει πολυεπίπεδη μορφή. Οι επιχειρήσεις που επιδιώκουν να έχουν ανταγωνιστικό πλεονέκτημα οφείλουν να εντάξουν στον τρόπο λειτουργίας τους την κουλτούρα των αποτελεσματικών ομάδων με κοινούς στόχους.
Παρακάτω θα αναφερθούν ορισμένες πρακτικές που ενισχύουν και ενθαρρύνουν τους ηγέτες μιας επιχείρησης να αναπτύσσουν άλλους ηγέτες. Πιο συγκεκριμένα:
- Συστήματα επιλογής προσωπικού: ο κατάλληλος εργαζόμενος θα πρέπει να επιλέγεται όχι μόνο για τις τεχνικές γνώσεις, αλλά και για την ικανότητα ανάπτυξης των ίδιων και των συνεργατών του. Με τον ίδιο τρόπο θα πρέπει να λειτουργεί και το σύστημα προαγωγών και ανάθεσης εργασιών.
- Συστήματα αξιολόγησης προσωπικού: ιδιαίτερη προσοχή να δίνεται στην ικανότητα του στελέχους ως ηγέτης αλλά και στη δυνατότητα του να αναπτύξει άλλους ηγέτες.
- Συστήματα ανάπτυξης προσωπικού: να δίνεται η κατάλληλη εκπαίδευση και ανάπτυξη του εργαζόμενου έτσι ώστε να ενισχύει την ικανότητα του να δημιουργήσει και άλλους ηγέτες.
- Συστήματα αμοιβών: να δίνονται αμοιβές και επιβραβεύσεις με σκοπό την παρακίνηση της δημιουργίας νέων ηγετών.
Όλα τα παραπάνω, αποτελούν μεθόδους που μπορούν να υιοθετηθούν από μια εταιρεία ως σύνολο, δεν πρέπει όμως να αψηφήσουμε το γεγονός ότι τα στελέχη μεμονωμένα οφείλουν να δίνουν ιδιαίτερη προσοχή στην αυτό-ανάπτυξη, στη διαρκή, δηλαδή, μάθηση και γνώση.
Μερικές φορές, όμως, ακόμη και η γνώση δεν είναι αρκετή ή πιο σωστά δεν επιφέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα. Η γνώση αποτελεί το βασικό πυλώνα, αλλά μόνο σε συνδυασμό με την συνεχή εξέλιξη και την επικαιροποίηση της γνώσης θα επιτευχθούν τα επιθυμητά αποτελέσματα. Η ύπαρξη του καλού, τώρα πια δεν είναι αρκετό, πρέπει να επιτευχθεί το άριστο. Μόνο έτσι η επιχείρηση θα επιτύχει τους στόχους τους και θα δημιουργήσει σωστούς ηγέτες στρατηγικής διοίκησης επιχειρήσεων.